میهمانان نوروزی

شهرها مانند انسان ها شخصیت دارند و با شنیدن نام هر شهری بدون اختیار انسان به یاد یادگارها و نمادهای های شهری و فرهنگی آن شهر می افتد . گاه این نمادهای شهری قدمتی دیرینه دارند و گاهی ساخته دست بشر امروزیند و گاهی تکه ای از تاریخ ، فرهنگ و اعتقادات ما می باشند.

به عنوان مثال نگاه کنید ما اصفهان را با سی و سه پل ، اهواز را با رود کارون ، تبریز را با بازار معروف آن ، شیراز را با حافظ و سعدی ، بندرعباس را با خلیج همیشه فارس ، آبادان را با پالایشگاه نفت ، بوشهر را با دلیران تنگستان ، کردستان را با دریاچه زریوار ، مشهد را با بارگاه ملکوتی امام رضا (ع) و تهران را با میدان آزادی و برج میلاد می شناسیم

اما سؤال اینجاست که ما یزد را با چه می شناسیم ؛ شهر بادگیرها ، شهر دارالعباده یا شهر دوچرخه ها !

اینک که در آستانه سال جدید و آمادگی جهت استقبال از میهمانان نوروزی هستیم آیا می توان قدمی در راستای حفظ و تثبیت این سرمایه های معنوی و فرهنگی برداشت اینجانب به واسطه وظیفه شهروندی و در حد وسع خویش به مسئولین محترم مدیریت شهری چند پیشنهاد دارم که بیان میکنم

الف ) ورودی هر شهر مانند پیشانی یا سیمای ظاهری انسان هاست می تواند در اولین برخورد باعث نگاهی مثبت یا منفی و بی تفاوتی نسبت به آن شهر گردد.

همین جا لازم می دانم از کار زیبای شهرداری و شورای اسلامی شهر یزد در دور اول ( با یادی از مهندس اصلانی ) که در ساماندهی و اتمام دروازه قرآن به عنوان المان شهری هم سو با دارالعباده بودن یزد قدم برداشتند قدردانی نمایم این کار زیبا یادگاری است که در کارنامه این عزیزان باقی خواهد ماند .

ب ) اما به یاد داشته باشیم شهر یزد تنها دارای یک دروازه و راه ورودی نمی باشد و سال هاست هموطنانی که از جنوب به یزد وارد می شوند سیمای زیبا و زیبنده ای در خورشان یزد در مدخل ورودی یزد نمی بینند ای کاش با مشاوره با اساتید شهرسازی برای این منطقه نیز کاری صورت گیرد

همان گونه که می دانیم اولین میدان ورودی شهر یزد که احتمالا در حوزه شهرداری حمیدیا می باشد سال هاست که مورد بی مهری قرار گرفته است.

این میدان باید با حمایت و کمک تمامی مسئولین استان ساماندهی گردد به طور حتم این کار به تنهایی از عهده شهرداری حمیدیا برنخواهد آمد با توجه به موقعیت میدان وهم چنین سوابق قبلی اجرای فضای سبز در این میدان احتمالا با مشکل وشکست مواجه خواهد شد و البته بسیار هزینه برو زمان بر خواهد بود.

لذا شاید بتوان با محوریت قرار دادن تندیس دارالعباده در مرکز میدان البته با پس زمینه ای از تعدادی بادگیر که با نورپردازی قوی مزین شده به همراه تزیین اطراف میدان با تلفیقی از عناصر سنگ ، شن های رنگی ، چمن مصنوعی به همراه قرار دادن تعدادی مجسمه نظیر پیرمردی دوچرخه سوار ، یا کشاورزی بیل بر دوش میدان زیبا و همسنگ دروازه قرآن در این طرف شهر داشته باشیم .

باور داشته باشید نقش نورپردازی و استفاده از دیگر المان های حجمی تأثیر بسزایی در زیبایی این میدان خواهد داشت و برای همیشه مشکل نگهداری فضای سبز این میدان نیز رفع خواهد شد .

ج ) و اما میدان ابوذز سال هاست که گرفتار نگاه های تکراری به آن می باشیم . شاید وقت آن رسیده است که یک بار از بالا به این میدان نگاه کنیم و شجاعت تغییراتی بنیادی را در آن پیدا کنیم . باور کنید وقتی یک دهه قبل میدان امیرچخماق را شروع به ساماندهی کردند و شروع به قطع درختان اطراف میدان نمودند کمتر کسی شهامت این کار را داشت و کمتر کسی باور داشت که این گونه امیرچخماق در پی این تغییرات خودنمایی کند و چون نگینی در شهر بدرخشد .

شاید با انتقال ساختمان های آزمایشگاه هلال احمر و ساختمان مجاور آن به جایی دیگر هم امکان خدمت رسانی بهتر به شهروندان مهیا گرددوهم گرهی از بار ترافیکی میدان برداشته شود و هم در امر ساماندهی این میدان نقطه قوتی گردد.

د ) قطعاً همه کارشناسان و البته شهروندان عزیز اذعان دارند که وجود منظرهای زیبای شهری یکی از جذابیت های هر شهر می باشد . و زیبایی منظرهای شهری علاوه بر حظ بصری شهروندان یکی از راه های آرامش بخشیدن به شهروندان در قیل و قال های شهرهای امروزی می باشد . از این رو باید بکوییم .

مسیر بعد از میدان ابوذر تا قبل از پل قطار شایسته واکاوی است در این قسمت از مسیر در سمت چپ دارای پیاده رویی کم تردد (مجاور هنگ ژاندارمری ) می باشیم که می تواند با مبلمان شهری تزیین گردد . گلدان های بزرگ با گل های فصلی با سبدهایی بزرگ از گل های نوروزی با نورپردازی کف پیاده رو و نصب تعدادی پرچم کشورهای دوست در مجاورت ساختمان مربوط به اتباع خارجی می تواند بسیار چشم نواز باشد .

ساماندهی سمت راست مسیر مجاور پل قطار که به طور حتم مشکلی دارد که قدرت هیچ مسئولی در استان به آن نمی رسد و گرنه هر فردی با کمترین سابقه در شهرداری می داند که این وضعیت برازنده بلوار ورودی شهر نمی باشد .

ه ) و اما پل قطار که به همت مهندس میروکیلی در مدت زمان کوتاهی ساماندهی شد اگر چه هنوز احتمالاً در بحث آب های سطحی مورد اشکال است اما مهم ترین معضل آن شکل ظاهری سازه آن می باشد .

ولی باید به یاد داشته باشیم تا زمانی که به پل قطاربه عنوان یک محدودیت و معضل نگاه کنیم نمی توانیم برای آن کاری انجام دهیم . هنرمند کسی است که از یک معضل یک امکان بسازد و از این پل به عنوان یک پتانسیل نهفته در زیبایی شهر یاد نماید .

و ) تکریم مفاخر ادب و هنر وظیفه همه ما می باشد . و یزد بواسطه داشتن مفاخری چون فرخی یزدی و مهدی آذری یزدی به خود می بالد .

ای کاش توسط معماران و هنرمندان یزدطراحی یک بنای یادگار برای بزرگداشت فرخی یزد صورت می گرفت . همان کاری که در همدان ، نیشابور و تبریز و شیراز برای بوعلی سینا و خیام و بهار صورت می گرفت افتخارساخت این بنا می تواند توسط شهرداری ، اداره فرهنگ و ارشاد اسلامی و یا یک NGO در یزد صورت پذیرد .

• نویسنده : یزد فردا
• منبع خبر : خبرگزاری فردا